Zonnebloemen
De Zonnebloemen behoren tot de bekendste schilderijen van Van Gogh. Hij maakte ze in Arles, in Zuid-Frankrijk, in 1888 en 1889. In totaal schilderde hij vijf grote doeken van zonnebloemen in een vaas, met drie tinten geel ‘en anders niets’. Zo liet hij zien dat het mogelijk was een voorstelling te maken met veel varianten van één kleur zonder aan zeggingskracht in te boeten.
Nieuw was het gebruik van de vele gele kleuren. In een brief aan zijn broer Theo van Gogh schreef Vincent: op de een of andere manier is de zonnebloem van mij.
Voor Van Gogh hadden zijn schilderijen van zonnebloemen speciale betekenis. Ze drukten ‘dankbaarheid’ uit, schreef hij. De eerste twee hing hij in de kamer van zijn vriend Paul Gauguin, de schilder die een tijdje bij hem kwam wonen in het Gele Huis. Gauguin was onder de indruk van de zonnebloemen, die volgens hem ‘helemaal Vincent’ waren. Van Gogh had tijdens het verblijf van zijn vriend al een nieuwe versie geschilderd en later vroeg Gauguin er een cadeau. Daar voelde Van Gogh niet veel voor. Wel maakte hij nog twee vrije herhalingen, waarvan er één in het Van Gogh Museum hangt.
Schilder Isaac Israëls had ook enige tijd een schilderij van de zonnebloemen van Van Gogh in zijn atelier staan. Deze had hij in bruikleen gekregen van de erfgenamen van Theo van Gogh. Israëls gebruikte de felgekleurde schilderijen vaak als achtergrond voor modelschilderingen. Het bekendste voorbeeld hiervan is Vrouw, en profil voor de zonnebloemen van Van Gogh (1917), thans in de collectie van Museum De Fundatie te Zwolle.
